Elke dag schrijven en elke dag naar buiten. Verder vooral doen wat ik leuk vind.
Blijkbaar ben ik een selectief luisteraar, of gewoon heel eigenwijs. Ik kom niet elke dag buiten en ik schrijf ook niet elke dag. O.., en ik doe ook niet vooral wat ik leuk vind.
Dat laatste is namelijk een beetje lastig. Ik weet niet zo goed wat ik leuk vind. Voordat ik het weet ben ik dan alweer een halve dag kwijt met niets doen (beetje stom spelletjes doen op m'n telefoon). Een tijdschrift lezen vind ik af en toe leuk, piano spelen vind ik af en toe leuk, tekenen vind ik ook af en toe leuk, maar heb ik al weken niet gedaan. In bad gaan is leuk, maar zoveel gedoe dat ik het niet zo snel doe.
Het nadeel van tekenen en piano spelen is ook dat ik direct 'de beste' wil zijn. Het on-ontdekte talent van Nederland, zeg maar. Een bijzonder idioot idee, dat weet ik, maar dat is wel zo'n beetje waar ik mijn lat leg. 'Leuk vinden' telt dus eigenlijk alleen maar als ik er goed in ben. Anders is het in mijn ogen al snel een nutteloze bezigheid.
Misschien ligt het ook aan de tijd van de maand en ben ik nu ook hormonaal in een dip, maar er komt gewoon echt niet veel uit mijn handen. Pff.. ik ben allang blij dat dit me niet als een dolle naar beneden trekt. Hé! Daar zeg ik wat. Het trekt me deze keer niet als een gek naar beneden, dat gevoel van 'wat moet ik toch doen, de hele dag'?
Misschien dat de medicijnen toch íets voor me aan het doen zijn nu. Ze nemen het dal wat weg, lijkt het. Alleen zetten ze er niets voor in de plaats en dat is wel jammer.
Ik zou zo graag wat meer energie hebben. En meer zin. Zin om iets te ondernemen. Dat ik dingen doe omdat ik het wíl! Niet omdat ik 'dingen moet doen die ik leuk vind'. Blegh.
Op dit moment wil ik eigenlijk maar één ding heel graag. Terug naar bed. Ik wil heel graag terug naar bed. Ik ben zó moe, ik kan m'n ogen amper open houden. Beetje jammer is het wel dat dit dus het enige is dat ik van Roos NIET meer mag doen. Ik mag niet naar bed gaan overdag, omdat dit mijn negatieve gevoelens zou kunnen verergeren. Het voegt in ieder geval niets goeds toe volgens haar.
De oudste twee van onze kinderen hebben nu toetsweek. Dat houdt in dat ze op de gekste tijden in- en uitvliegen. Dat is heel rommelig en geeft me een onrustig gevoel. Ik heb graag wat 'eigen tijd' op een dag. Momentjes dat ik zeker weet dat er niemand opeens binnen kan lopen. Niemand waar ik rekening mee hoef te houden.
Volgens mij kan er over een half uur alweer een dochter op de stoep staan. Dat weerhoudt me er vandaag van om terug te gaan mijn bed in. Misschien dat ik even onder de zonnehemel ga. Dat mag wel en geeft me vaak toch een heerlijk uitgerust gevoel daarna.
Maakt het wel weer nóg moeilijker om daarna naar buiten te gaan. Buiten is het nu steenkoud. Misschien moet ik dat eerst maar doen; naar buiten. Me warm genoeg aankleden en dan even met de hond weg. Op de fiets, want wandelen vind ik nu te koud. Als ik fiets en hij rent, hoef ik ook minder lang buiten te zijn. Oef, nare gedachte van mezelf vind ik.
Ach, wie houd ik voor de gek? Als ik klaar ben met dit stukje tekst ga ik slapen. En dan op de bank, zodat ik niet 'terug naar bed' ben gegaan. Ik ben gewoon echt heel moe. Heb ook verschrikkelijk slecht geslapen. Ik kon m'n draai niet vinden en steeds als ik in slaap dreigde te vallen doemde er een gedachte op waardoor ik niet kon slapen. En ik weet niet eens meer wát!
Pff.. succes met vandaag, ik ga een tukje doen. Tien minuten, want dan staat m'n dochter alweer voor de deur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten