Echt leven

"Ik ben niet bang voor de weg die ik nog te gaan heb, omdat ik mezelf mag leren kennen. Het zal echt wel zwaar worden. Nog zwaarder dan nu, maar dat omarm ik. Omdat ik weet dat ik dan pas kan voelen wat echt leven is." 

Dit schreef ik twee jaar geleden naar een kennis van me die vroeg hoe het met me ging. Ik had geen idee meer dat ik dit geschreven heb, ik zag het vandaag terug in een mailtje. Hoe waar is het gebleken en hoe fijn voelt het om af en toe te voelen wat 'echt leven' is. 

Het is inderdaad heel zwaar geweest en dat is het nog steeds vrij regelmatig . Maar het gevoel dat ik echt leef heb ik inmiddels een paar keer mogen ervaren. Wat is dat geweldig, dat je opeens beseft dat je 'gewoon aan het leven' bent. 

Leven zonder dat het moeite kost. Zonder te moeten nadenken of je de energie die je hebt wilt steken in het één of het ander, in dit of in dat. Niet hoeven kiezen, maar gewoon doen. Niet eerst over een grote drempel moeten stappen, maar al bezig zijn voordat je er erg in hebt.

Ik heb het dan niet over grote dingen, grote klussen die al tijden op je liggen te wachten, maar over alledaagse dingen zoals koken of de vaatwasmachine inruimen. Dingen waarvan andere mensen vinden dat het 'gewoon' een klein klusje is. 

Ik heb in mijn blogs al eens vaker over gehad, over die grote drempel. Dat anker dat je achter je aan sleept en dat je afremt bij alles wat je doet. Dat er voor zorgt dat alles veel meer moeite kost dan het zou moeten kosten. Het is moeilijk uit te leggen. 

Nu ik ervaren heb hoe het is om iets 'gewoon zomaar even' te doen, begrijp ik dat mijn grote drempel, of dat anker, voor anderen niet voor te stellen zijn. 
Het gevoel van iets 'gewoon zomaar even doen' kende ik op mijn beurt namelijk helemaal niet. Als iemand dat gevoel aan mij had willen uitleggen had ik me er ook niks bij voor kunnen stellen. Hoe voelt het om iets 'gewoon zomaar even' te doen?

Zoals ik al zei heb ik dus inmiddels een paar keer ervaren hoe dat is en ik denk dat die ervaring ook onderdeel is van 'echt leven'. 

Natuurlijk zijn er geluksmomenten die het leven mooi maken. Als ik op vakantie met ons gezin om me heen kijk en iedereen plezier zie hebben, voel, en voelde ik me altijd al, gelukkig. Als ik met de hond in het bos een hert zie, voel ik me gelukkig. Als mijn kinderen me fijne verhalen vertellen over wat ze die dag deden, voel ik me gelukkig.
Ik heb ook altijd gezegd dat ik gelukkig ben. Depressief, maar intens gelukkig daaromheen.

Je kunt niet altijd leven in gelukzaligheid. Het leven is soms ook gewoon saai of naar. Het leven is soms ook gewoon koken of de vaatwasser inruimen. Maar hoe het voelt om dat 'gewoon zomaar even' te doen weet ik nu. 

Ik denk dat ik daarom kan zeggen dat ik af en toe voel hoe het is om  'echt te leven'.
Het is niet groots en meeslepend en vol van geluk. Het is iets 'gewoon zomaar even' kunnen doen.