Als je je goed voelt en dat deelt met de buitenwereld is iedereen blij voor je en door jouw blije bui nemen ze deze waarschijnlijk over en zul je binnen de kortste keren blije en opgewekte mensen om je heen hebben.
Als je je helaas níet goed voelt, is het veel ingewikkelder om dit te delen met de buitenwereld. Mensen horen sowieso niet graag dat je geen idee hebt waarom je nog verder zou moeten, maar ze weten vaak ook niet hoe ze moeten reageren.
Plus, net als bij een opgewekt bui, heb je grote kans dat ze je bui overnemen en chagrijnig worden.
Allemaal redenen om je slechte bui niet te delen.
Echter juist bij zo'n slechte bui is het goed om het wel te delen (zegt men), omdat je zo de kans verkleint jezelf écht iets aan te doen. Bovendien is er een (kleine, in mijn ogen) kans dat iemand precies het goede weet te zeggen om je te steunen en op te beuren.
Via een vriendin van mij kwam ik op de site van Sensoor. Sensoor is dag en nacht, het hele jaar door, bereikbaar voor mensen die behoefte hebben aan een vertrouwelijk gesprek. Per mail, alle dagen van de week per chat en 24/7 per telefoon. Met dank aan ruim 1200 vrijwilligers die daarvoor training en begeleiding krijgen door deskundige beroepskrachten. Ook in het holst van de nacht, in de vroege ochtend of op een feestdag.
Ik heb hen al een aantal keer gemaild. Mailen leek me de 'veiligste weg'; het meest anoniem en minst confronterend. Het werkt natuurlijk ook wel het minder direct dan bellen of chatten, maar ik heb gemerkt dat als ik dingen op schrijf ik het beter kan plaatsen en sowieso de ergste emotie er al vanaf gaat. Dat ik al binnen een paar dagen een reactie terugkreeg was een positieve verrassing.
De grootste verrassing bleek dat de mail die ik terugkreeg begripvol en liefdevol was. Met kleine persoonlijke ervaringen erin en tips om mijn gedachten op die donkerste momenten wat minder donker te maken. Niet belerend of betuttelend, maar gewoon precies goed.
Vandaag zat ik in de auto en kon ik als het ware de donkere wolken aan zíen komen rollen. Een vervelend gevoel begon zich van mij meester te maken. In mijn poging me hiertegen te verzetten begon ik te bedenken wat ik kon doen als afleiding zodra ik thuis was. De optie 'naar bed gaan' wilde ik niet uitvoeren, omdat ik weet dat dit het probleem vaak alleen maar opschuift.
Al snel kwam de mogelijkheid in me op om Sensoor te mailen. Die geruststellende gedachte alleen al gaf me een steuntje in de rug. En dat steuntje maakt dat ik het nu hier opschrijf en deel. Ik gun namelijk iedereen zo' n steuntje. Zo'n liefdevol en begripvol 'luisterend oor'.
Nee, het lost geen wereldproblemen op. Ja, je moet daarnaast echt gewoon nog door de dag zien te komen op eigen kracht. Maar, ook ja, het is een luisterend oor dat niet mee gaat in je gevoel en binnen de kortste keren ook chagrijnig is, of met de mond vol tanden zit.
Ik plaats hier de link van Sensoor, omdat ik de weg er naartoe zo makkelijk mogelijk wil maken voor wie het dan ook nodig zou moeten hebben. Je staat er echt niet alleen voor.
DIT IS DE LINK NAAR SENSOOR
Geen opmerkingen:
Een reactie posten