Alweer een paar dagen dwalen er woorden door mijn hoofd. Woorden die vechten om eruit te mogen komen. Vechten om gehoord te worden, gedeeld te worden.
Het gekke is echter... ik ken ze niet.
Ik weet niet welke woorden er bruisen. Ik kan ze bijna lijfelijk voelen, maar niet uiten.
Vaak komen ze er dan wel uit als ik gewoon begin met schrijven.
De woorden die ik wil delen hebben wel een thema. Ze gaan over bijzonder (willen) zijn.
Bijzonder zijn willen we toch eigenlijk allemaal wel? Of.., wellicht ook niet. Er zijn vast mensen die er blij van worden als ze kunnen opgaan in de massa.
Toch denk ik dat veel mensen hun talent willen kennen en dat willen tonen. Ergens goed in willen zijn.
Dat wordt toch gezegd? "Iedereen is wel ergens goed in, iedereen heeft een talent".
Vooral de creatieve talenten willen onderzocht worden. Goed kunnen tekenen, goed kunnen zingen schilderen, schrijven... Leuke creatieve ideeën hebben en daarmee mensen raken.
Je eigenheid tonen. Laten zien dat je anders bent dan de anderen.
Maar dat zijn we natuurlijk allemaal ook. We zijn allemaal anders. En..., inderdaad, ik ben er ook van overtuigd; we hebben allemaal ons eigen talent.
Uitvinden welke dat is kan je een levenslang bezig houden. Moet je er naar op zoek? Of moet je jezelf 'er voor openstellen' (zoals dat zo mooi heet)?
En wat nu als je iets heel graag wilt kunnen, maar het duidelijk geen talent van je is? Ik hoorde laatst een beroemdheid (iemand met talent?) zeggen dat 'talent' onzin is. Dat je nog zoveel talent kan hebben, maar je zonder oefenen alsnog nergens komt.
Hoe het ook in elkaar zit.., ik zoek. Ik worstel zelfs. Ik zoek mijn talent, ik zoek mijn woorden.
Ik zoek mezelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten