Zoals ik in mijn eerdere blog schreef heeft mijn zoontje zijn kinderfeestje gehouden. We hoefden er niet zo heel veel voor te doen, maar ik moest de voorbereidingen wel alleen doen. Dat alleen al is voor mij genoeg om er heel erg tegenop te zien.
Ik had me voorgenomen alles stap voor stap te doen en mijn zoon te laten aangeven wat we nodig hadden. Als dat betekende dat ik er meer geld aan uit zou geven dan hoognodig, dan was dat maar zo. Ik ben in de ochtend gaan wandelen met mijn zoon en de hond en had met mijn zoon wat boodschappen gedaan. Alles hadden we doorgesproken en doordacht en ik dacht dat ik kon gaan zitten totdat zijn vriendjes er zouden zijn. Een klein uurtje was dat nog.
Maar toen kwam mijn dochter naar beneden. "Mama rijd je even met me mee, want ik wil graag wat kopen.". Ja, ze kon ook op de fiets, maar dan zou ze nat regenen. En ik..... Ik kon gewoon geen 'nee' zeggen. Ik was echt moe en kon wel huilen van vermoeidheid, maar ik kon gewoon geen 'nee' zeggen...
Dus ben ik in de auto gestapt om met haar naar die winkel te rijden. En ja, ik genoot van haar gezelschap en was een soort van 'blij' dat ik dit voor haar kon doen. Maar.., ze had ook op de fiets kunnen gaan. Het is ongeveer net zo ver fietsen als haar school...
Gelukkig kon ik gaan zitten toen de jongens er waren voor het kinderfeestje, de sleep-over, hoefde maar af en toe op te staan om drinken in te schenken.
Maar het feit dat ik echt niet wilde gaan en ik toch geen 'nee' kon zeggen (en ze zeurde echt niet!), zelfs niet toen ik me daarvan bewust was, daar schrok ik van.
Gelukkig is dit al een dingetje waar ik van Roos (de psychologe) aan moet werken; aan mezelf denken en aan mezelf werken. En bewustwording is al heel wat denk ik. Daarna komt het aanpakken ervan.
Er komt een dag dat ik zonder schuldgevoel 'nee' kan zeggen op vragen van mijn kinderen. Voorlopig eerst maar oefenen met 'nee' zeggen tegen mensen die minder dicht bij me staan. Dat is vast makkelijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten