Een paar weken geleden heb ik een workshop 'Handlettering' gevolgd. Samen met een vriendin heb ik leuke handschriften voor een krijtbord geleerd. Dit wilde ik ook wel in de praktijk brengen. Ik vind het leuk om met dit soort dingen bezig te zijn.
Nu heb ik een paar dagen geleden de stoute schoenen aan getrokken en ben naar een restaurant in de buurt gegaan. Ik heb verteld dat ik die workshop heb gedaan en of ze het leuk vinden als ik eens iets op hun bord zou schrijven. De eigenaresse van het restaurant reageerde heel enthousiast en de volgende dag ben ik er meteen mee aan de slag gegaan.
Over het resultaat ben ik niet helemaal tevreden, maar ik ben er wel heel trots op dat ik het gedaan heb! Dat ik gewoon dat restaurant binnen ben gelopen en mijn vraag gesteld heb. Dat had ik nooit van mezelf gedacht.
En dat ik er nu ook nog trots op kan zijn valt me al helemaal mee! Ik heb niet gehakkeld, ik heb niet gestotterd, ik was gewoon een leuke spontane vrouw die haar hulp aan bood. Jeej!
Deze afgelopen week zijn er meer dingen geweest waar ik trots op ben. Ik heb nieuwe medicatie waar ik opnieuw erg moe van word. Ik heb dus weer veel geslapen overdag (wel vijf uur extra!), maar ik heb ook uit mezelf, zonder 'moet-gevoel' met de hond gewandeld.
Het was een erg drukke week op het werk van mijn man. Ik heb daarom zelf de weekboodschappen gedaan. Hoe mijn lichaam reageert is nog wel eens verrassend, dus het had zomaar kunnen zijn dat ik onverrichter zake weer terug naar huis moest omdat ik een paniekaanval zou krijgen. Gelukkig ging het allemaal heel goed. Ik bewaarde de rust en nam de tijd om alles te vinden. Ik had vooraf een boodschappenlijstje gemaakt dus ik hoefde niet echt na te denken wat ik moest pakken. Ik had me ook voorgenomen om niet te gaan twijfelen. Niet op het briefje was niet kopen. Als ik het dan thuis toch zou missen zou ik een andere keer wel terug gaan.
Halverwege bleek dat mijn telefoon niet in mijn jaszak zat. Gelukkig kon ik ook daar rustig bij blijven. Ik vroeg of ik mijn karretje even mocht laten staan om naar mijn auto te lopen voor mijn telefoon. Dat was geen probleem. Ondertussen dacht ik wel verwoed na of ik hem misschien bij het fruit afwegen had neergelegd of iets dergelijks, maar ik kon (in ieder geval uiterlijk) kalm de winkel uit lopen.
Eenmaal bij mijn auto bleek hij er inderdaad in te liggen. Sterker nog, mijn dochter was mij juist aan het bellen. Telepathie?!
Afgelopen week heb ik ook vrij netjes gekookt. We hebben één keer friet gehaald, maar dat was gewoon echt makkelijker op dat moment. Verder bijna elke dag aardappels, groenten en vlees.
Vaak schrijf ik over wat me dwars zit en wat níet goed gaat, deze keer niet. Ik ben trots op wat ik heb gedaan afgelopen week. Ook al heb ik van de zeven dagen er zéker vier overdag in bed gelegen, toch heb ik stappen gezet.
Deze Kerstavond zet ik dat stappen zetten nog even door, omdat ik dan het Kerstverhaal ga voorlezen, bij het Kerstspel. Voor een volle kerk... best spannend. Maar goed, als je nooit stappen zet, kom je ook nooit verder,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten